بررسی ارتباط بین اختلال ادراری، شدت هایپرتونیای زانو و استفاده از وسیله کمکی با افتادن در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس

هدف: هدف از مطالعه حاضر تعیین ارتباط بین اختلال ادراری، شدت هایپرتونیا ی زانو و وسیله کمکی با افتادن در بیماران ام اس است. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع تحلیلی - مقطعی بود که بر روی 140 فرد مبتلا به ام اس با نمره ی شدت ناتوانی(edss) زیر 7 و محدوده ی سنی 20 تا 55 سال انجام گرفت. شرکت کنندگان با روش نمونه گیری ساده از افراد در دسترس مراجعه کننده به درمانگاه های دولتی و خصوصی شهر تهران انتخاب و به دو گروه با و بدون سابقه افتادن تقسیم شدند. وضعیت اختلال ادراری (وجود یا عدم وجود) و سابقه زمین خوردن در 6 ماه گذشته و استفاده از وسیله کمکی براساس گزارش بیمار ثبت شد. هم چنین شدت هایپرتونیا در عضلات صاف کننده زانو و خم کننده مچ پای هر دو اندام تحتانی با مقیاس آشورث ارزیابی شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های من ویتنی، مجذور کای و ضریب همبستگی اسپیرمن استفاده شد. یافته ها: اختلال ادراری، شدت هایپرتونیا و استفاده از وسیله کمکی در گروه با سابقه افتادن بیشتر از گروه بدون سابقه افتادن بود (0.05>p). هم چنین ارتباط معنی دار و مستقیمی بین اختلال ادراری، هایپرتونیا و استفاده از وسیله کمکی با زمین خوردن بدست آمد. نتیجه گیری: افراد مبتلا به ام اس با سابقه افتادن که اختلال ادراری و هایپرتونیا داشتند و از وسیله کمکی هم استفاده می کردند، بیشتر از بیماران ام اس بدون سابقه افتادن در معرض خطر زمین خوردن قرار داشتند.